Ziek zijn, uithuwelijken en fotomodel
Door: Iza en Evie
02 Februari 2016 | India, Devakottai
We hebben nu al twee keer een mis mogen bijwonen, of ja Iza twee want Evie was ziek de eerste keer. Een blank gezicht in zo'n klein gezelschap blijft toch een spektakel voor de mensen hier. Iza baalde dat Evie ziek was en was bang dat ze uitgehuwelijkt zou worden. Ook blijkt anderhalf uur luisteren naar een Indase priester niet zo ons ding te zijn.
Dinsdag was het hier Republic day. De kinderen stonden allemaal mooi in uniform voor de vlaggenmast. Er werden een aantal woorden gesproken en gezongen en toen mochten wij samen met zuster Shanthi de vlag hijsen. Lekker op zijn Hollands ging de vlag niet open en stonden we met zijn drieen aan het touw te snukken. Daarna hebben de sponsors de kinderen traktaties gegeven en schoolspullen die bestonden uit een schriftje en pennen. De kinderen hier zijn nog steeds erg speciaal voor inwoners van India want de sponsors hebben zo ongeveer een miljoen foto' s gemaakt met de kinderen. Verder hebben we deze dag nog rustig aan gedaan omdat we snel beter wilden zijn.
Woensdag hebben we van het geld dat we hebben opgehaald in Nederland ijsjes gehaald voor de kinderen en het personeel. Wat geweldig om die blije, smerige, voldane gezichtjes van de kinderen te zien. Ijsjes zijn hier best bijzonder omdat de kinderen maar ook volwassenen niet goed kunnen tegen de kou. Alles wat we hier te drinken krijgen is ook in eerste instantie warm, eten en drinken. Vandaar de warme mangosap in de titel van de eerste blog. Ook heeft de heldhaftige Iza het stuur in eigen handen genomen, letterlijk! Iza heeft autogereden in India met een beetje hulp van de driver heeft ze twee rondjes gereden op het schoolterrein.
Vrijdag hebben we het avondeten gesponsord, ook weer met het geld dat we in Nederland hebben opgehaald. Het waren noodles en iedereen vond het heerlijk en heeft ontzettend genoten. Om het extra speciaal te maken hebben we samen met de kinderen op de grond van een bananenblad af gegeten. We hebben dus ook met onze handen moeten eten. Zelfs dat deden we op een Nederlandse manier waardoor we veel zijn toegelachen. De kinderen hebben ons meerdere malen uitbundig bedankt voor het eten. Ook bleken we de eersten van alle Nederlandse bezoekers te zijn die zo met de kinderen hebben gegeten.
Zaterdag zijn we op uitstapje geweest naar Madurai met zuster Leema en zuster Helan. Voor het eerst sinds de twee weken dat we hier nu zijn zagen we blanke gezichten. Volgens de zusters en Iza waren dat dan ook onze ouders. We hebben een aantal tempels en een monument van een kerk bezocht. In de tempels hier in India mag je geen foto's maken. Nartuurlijk hebben wij als onschuldige toerist deze regel al meerdere malen verbroken. Maar in een van de tempels was het toch wel echt erg. De bewaker die in de gaten zou houden of mensen foto's maakten, was in slaap gevallen tegen een van de pilaren. Niet alleen hebben we nu foto's van het altaar maar ook is Iza bij hem op zijn schouder gaan liggen voor een foto. In het monument zijn we ook weer lekker rebels geweest. Overal hingen borden waarop stond: Please don't write on the pillars, wat doen wij.. jawel even onze namen en datum erop schrijven. Maar het hoogtepunt van de dag was toch wel onze ijsco en oreo-milkshake. Voor de lunch waren we naar een winkelcentrum gegaan waar we wat zouden gaan eten. En voor het eerst kregen we weer hoop! Frietjes, milkshakes, kip, ijsjes alles waar we naar twee weken al zo naar smachtten. Dus daar hebben we volop gebruik van gemaakt.
Gisteren zijn we naar Rameswaram geweest. Een beetje het uiteinde van India voor je de oversteek kan maken naar Sri Lanka. Onze eerste stop was de brug waarop we een geweldig uitzicht hadden over de stad en over de zee. Daarna zijn we tempels gaan bezoeken. Bij zo ongeveer elke tempel zijn we wel duizend keer gevraagd om op de foto te gaan met gezinnen, kinderen, oudere mensen en we moesten ook van velen even de hand schudden. Gelukkig hadden wij onze ontsmettende zeep bij.
Al met al weer een geslaagde week in India. We willen wel nog even iedereen die ons geld gesponsord heeft ontzettend bedanken! De kinderen zijn ontzettend blij met alles wat we tot nu toe al hebben kunnen geven.
Tot over een weekje!!
-
03 Februari 2016 - 10:13
Nel:
Hee meiden
Goh Evie wie had gedacht dat jou wens die ontstond op een sponsordiner van Colourful Childeren
(tijdens je stage Allure/ Cello ) bewaarheid zou worden.
Vanuit het hoofdkantoor van Cello, zit ik op een ergonomische uitgebalanceerde stoel mijn werk te doen aan de PC
Geweldig om jullie dan te zien in kleermakerszit aan de maaltijd omringd door kleurrijke mensen in een totaal andere omgeving, gewoontes en tradities
Zo'n groot contrast vanuit een geciviliseerd maar koud en druilerig Nederland!
Ben benieuwd meiden wat het jullie, de organisatie maar ook Cello heeft gebracht?
Wat ik zie is dat jullie jong en enthousiast zijn en "ECHT MEEDOEN"
Dat is kracht en het begin van alles..
Ik hoop nog eens met je na te praten..
groetjes ook aan Iza goeie reis terug! liefs Nel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley